Пациенти

Oтишол министерот во контрола во болницата во Охрид (моментно е преселена во Струга). Влегува во болничка соба, гледа чисто, пријатна температура, светло. Во собава три пациента. Министерот оди кај првиот и прашува од што бил болен, каква е негата, храната ...
- Ме оперираа од кила. Ќе ме отпуштат за четири дена. Храната е добра. Болничарите секојдневно ни менуваат постелнина.
- Нешто да се пожалиш – прашува Министерот?
- Не, не, се е добро.
Вториот кажува:
- Ме оперираа од хемороиди. Ќе ме отпуштат за три дена. Се е добро. Сестрите внимателни, редовно ни мерат температура, ни даваат терапија.
- Нешто да се пожалиш – прашува Министерот?
- Не, не, се е добро.
Министерот оди кај третиот:
- Како се чувствувате Вие?
- Добар сум, излегвам за два дена. Ме оперисаја од крајници. Се е добро.
- Нешто да се пожалиш – прашува Министерот
- Добро е, имам една молба ако мојт, ама да не се сватит дека нешчо пребарувам – едвам муцка пациентот
- Да, да повели!
- Ама да не се сватит дека нешто не ми е како што треба...
- Да, да, кажи!
- Ако можит мојов кревет да го клајте најблизу до вратана!
- Зошто?
- Ами, кога идат докторон на сабајле почвит да прегледвит по ред пациенти од вратана па наваму. Ќе го фатит првион за јајца, на вторион ќе му ги пикнит прстите в газот, и најкрај ќе ми ја пикнит мене раката вуста. Ако мојт да ме преклајте до вратана, знам ушче два дена ми останаја, ама да не се сватит дека нешчо пребарвам!!!